Halo, policja? Te metody oszustw wyczyściły wiele kont w Norwegii

Osoby, do których ktoś dzwoni, często widzą na ekranie norweski numer telefonu, ale oszuści zwykle mają siedzibę za granicą. Za pomocą narzędzi lub oprogramowania online zmieniają numer i kod kraju. Jak jednak na łamach Nettavisen uspokaja menadżerka ds. informacji Julie Hæhre w Telenor, nie oznacza to, że numer został zhakowany lub skradziony.

Ważne jest mimo to, aby nie podawać rozmówcom danych osobowych, nawet jeśli twierdzą, że rozwiązują „problem”. – Mogą na przykład powiedzieć, że odkryli trwającą próbę oszustwa na twoim koncie bankowym i że muszą posiadać identyfikator banku, aby móc temu zapobiec – mówi Hæhre.

Niezależnie od treści zapytania nigdy nie można ujawniać danych karty, pobierać niczego na żądanie ani udostępniać obcym osobom dostępu do komputera lub podobnego urządzenia.

Z danych Økokrim wynika, że ​​w 2023 r. liczba zgłoszeń nadużyć finansowych wzrosła o 12 proc. w porównaniu z rokiem poprzednim. Najbardziej wzrasta liczba oszustw wykorzystujących technologię do oszukania użytkownika. Ankieta przeprowadzona przez Norstat dla Frende pokazuje, że 92 proc. respondentów otrzymało e-maile, SMS-y lub rozmowy telefoniczne od oszustów.

Firma ubezpieczeniowa Frende Forsikring twierdzi w komunikacie prasowym, że zaobserwowano ostatnio wiele przypadków tzw. oszustw policyjnych. Tenerity, firma pomagająca osobom, które stały się ofiarami kradzieży tożsamości i nadużyć w internecie, uważa, że ofiary łączy to, że serwowana jest im realistyczna historia. Zwykle zaczyna się od telefonu od osoby, która twierdzi, że pracuje dla policji. Osoba ta przedstawia się jako śledczy, podając swoje imię i nazwisko oraz numer służbowy.

– Dowiadujesz się, że aresztowano dwie osoby za zaciągnięcie pożyczki na twoje nazwisko. Policja znalazła także podpisane przez ciebie upoważnienie do zakupu samochodu. Wydaje się to bardziej wiarygodne niż kiedykolwiek wcześniej – mówi Tina Jerstad z Tenerity.

Wielu migają lampki ostrzegawcze, ale w końcu dają się przekonać przez ogromny poziom szczegółowości: opis sytuacji, numery spraw i nazwiska śledczych. Osoba po drugiej stronie telefonu odpowiada na wszelkie pytania, wydaje się profesjonalna i udziela rzeczowych porad. Aby wzbudzić zaufanie, przestępcy kontaktują się z ofiarą regularnie i budują historię, np. wysyłając dokumenty wyglądające na autentyczne.

W końcu jednak potrzebne będzie BankID i wówczas dochodzi do oszustwa. Aby uzyskać dostęp do Digipost lub podobnego rozwiązania, należy potwierdzić swoją tożsamość i zobaczyć, co wyśle  „policja”.

Według Jerstad wiele osób daje się oszukać, ponieważ są… zbyt uprzejme, aby powiedzieć „nie”. Są tak zaangażowane, że przerwanie rozmowy i kontaktu z oszustami jest zbyt niezręczne. Rada jest prosta: trzeba być bezpośrednim i nie decydować o niczym przez telefon. Należy się rozłączyć i zadzwonić pod główny numer policji. Wówczas szybko okazuje się, czy wszystko było kłamstwem.

Źródła: NTB, Frende Forsikring, Tenerity, Nettavisen, MojaNorwegia