Koniec hodowli zwierząt na futra. Norwegia daje sobie na to 6 lat

Na rządową propozycję przedstawioną 10 kwietnia hodowcy zareagowali bardzo ostro – mówią wprost, że to „historyczna zdrada”. Twierdzą, że zaoferowana im rekompensata w wysokości 500 000 000 koron na całą branżę jest zbyt mała i nie pokryje strat, które spowoduje delegalizacja przemysłu futrzarskiego. Uważają, że doprowadzi ich to do bankructwa, ponieważ pieniądze, które proponuje im rząd, nie pozwolą na przekwalifikowanie produkcji. A idzie o wysoką stawkę, bo roczny obrót w przemyśle futrzarskim, w którym w całym kraju pracuje pół tysiąca pracowników, to 300-500 milionów koron.

Bój o zakaz hodowli zwierząt na futra toczy się od dłuższego czasu. Obecna decyzja rządu jest wynikiem porozumienia Partii Konserwatywnej (H), Partii Postępu (Frp) i Partii Lewicowej (V) zawartego w styczniu ubiegłego roku. Ustalono wówczas, że wszystkie hodowle norek i lisów mają zostać zamknięte do 2025 roku. Ustanowiony zakaz hodowli zwierząt na futra to sukces osiągnięty przede wszystkim przez polityków lewicy, którzy w głównej mierze odpowiadają za pomysł likwidacji tej gałęzi przemysłu.

Wbrew czarnym scenariuszom rozpowszechnianym przez hodowców, norweska gospodarka nie ucierpi na likwidacji branży futer. Mimo że roczny dochód z tej gałęzi przemysłu to nawet 500 milionów koron, zdaniem ekonomistów, w ogólnym rozrachunku to niewielka i mało znacząca część budżetu Norwegii. Obecnie kraj fiordów dostarcza 1 proc. światowej produkcji futer norek i 2 proc. produkcji futer lisów. Norwegia od dawna nie jest potentatem futrzarskim, jak to było jeszcze w latach 30. XX wieku, kiedy na terenie kraju funkcjonowało 20 tys. ferm futrzarskich. Obecnie jest ich około 250. Głównym graczem w tym przemyśle jest dziś Finlandia, w której znajduje się najwięcej hodowli w całej Europie.

Norwegia idzie śladem innych krajów, np. Wielkiej Brytanii i Austrii, które zakazały hodowli zwierząt na futra kolejno w 2000 i 2004 roku. To krok naprzód w walce o prawa zwierząt i ich humanitarne traktowanie. Radości nie ukrywają aktywiści.

W ostatnich latach własną inspekcję norweskich hodowli przeprowadziły krajowe organizacje: Norweska Społeczność Ochrony Zwierząt (Dyrebeskyttelsen Norge) i Sieć Wolności dla Zwierząt (Nettverk for Dyrs Frihet), dokumentując fatalne warunki, w jakich trzymane są zwierzęta.