Natalia Dutkiewicz, (45 l.)

Lomo napisał:
Kiedyś był artykuł o takich malowanych Norwegach co z dziećmi nie mówią w swoim ojczystym języku i efekt tego jest karykaturalny, bo dziecko uczy się od rodziców beznadziejnego norweskiego, a języka swoich rodziców nie zna.

Chodzi ci pewnie o ten artykuł: www.mojanorwegia.pl/edukacja/lepszy-zaden-norweski-niz-slaby-norweski-8223.html

WRACAJĄC DO TEMATU. O wiele bardziej praktyczne jest wychowanie dziecka jako dwujęzycznego. Można wybrać metodę w zależności od sytuacji:

1. OPOL (one parent, one language) - polega na tym, że matka mówi do dziecka w jednym języku, a ojciec w drugim. Zazwyczaj występuje w mieszanych małżeństwach, co sprowadza się do tego, że każdy z rodziców mówi do malucha w swoim języku ojczystym.

2. ml@H (minority language at Home) - jest to model funkcjonowania wielu rodzin przebywających na emigracji i polega na tym, że w domu rozmawia się w języku ojczystym, natomiast poza domem dziecko spotyka się z językiem kraju, w którym mieszka.

Więcej informacji: www.mojanorwegia.pl/czytelnia/na_czym_polega_wychowanie_dziecka_dwujezycznego-9897.html#ixzz3j4PAA79y

omegags napisał:
według twojej teorii może tak lecz ja uważam że na pierwszym miejscu jest człowiek to jakim jesteś dla innych potem masz nieważne w jakiej kolejności pochodzenie kulturę czy religię gdyż sam zapewne czytałeś o kobietach norweskich które rodziły dzieci niemieckim żołnierzom a było tego sporo i kim są teraz gdy dorośli NIEMCAMI czy NORWEGAMI a ich dzieci znowu kim są nigdy się też nie dowiemy kim był twój czy mój dziad pradziad itd.może 500lat temu jakiś najeźdźca z dalekiego wschodu więc nadal uważam że każdy powinien być tym kim jest w sercu a nie na siłę się zmieniać my powinniśmy tylko umieć się dostosować do otoczenia w którym żyjemy.Przepraszam jeżeli cię uraziłem w jakiś sposób

Musze twoja wypowiedz skomentowac. Przy okazji wypowiedz Krystiana.

Fakt urodzenia sie w danym kraju jest zupelnie przypadkowy. Ja dziekuje losowi, ze nie urodzilam sie w Arabii Saudyjskiej. Podrozujac po swiecie dziekuje losowi, ze urodzilam sie w Europie. Mieszkajac w Norwegii dziekuje losowi, ze dal mi mozliwosci rozwoju. Zawsze jest lepiej byc wdziecznym losowi za cos, niz los obwiniac.

Fakt urodzenia sie w Polsce nie jest ani zaleta, ani wada. Jest tylko czystym faktem.
Nadmierne manifestowanie tego jest dla mnie niezrozumiale. Dotyczy to przedstawicieli kazdej nacji.

Najwazniejsza wartoscia jest czlowiek. Niezaleznie od kraju pochodzenia czy kultury jaka reprezentuje.
Prawo czlowieka do samostanowienia o sobie jest czesto zapominane przez tych, ktorzy wiedza najlepiej.
Bycie czlowiekiem zobowiazuje. Szkoda, ze nie ma kursow czlowieczenstwa - wielu osoba przydloby sie to.

Jezeli ty, Krystian masz zle doswiadczenia z innymi nacjami, to jest to przykre. Byc moze kiedys spotkasz jakiegos wyjatkowego czlowieka z obozu wroga, ktory zmieni twoj sposob postrzegania ludzi innych narodowosci. I generalizowanie, ktore jest mylace.
Grzegorz, twoj post wzbudza nadzieje, ze ludzie o uniwersalnych pogladach potrafia znalezc droge na to forum.

Uwielbiamy ludzi szufladkowac i lubimy myslec, ze wlasnie moja rasa czy moje pochodzenie jest lepsze od twojego.